Ik heb mijn K2 nu een goed half jaar, en in die tijd is er het één en ander aan versleuteld. Met de bouw van een tweede toetsenbord is het mooi moment om eens terug te kijken op de tweaks, wat ik ermee wilde bereiken, en of dat ook een beetje gelukt is.
Aangezien ik tegenwoordig een mechanisch toetsenbord heb, en ik in dat soort dingen meestal whole hog ergens induik, volg ik een aantal relevante subreddits. En aangezien toetsenbord-afficionado’s meestal nogal visueel zijn ingesteld, komen daar zeer regelmatig plaatjes van toetsenborden voorbij. Zo af en toe laat ik dan de meer esotherische layouts of bijzondere kleurstellingen aan vrouwlief Y. zien, vergezeld van een immer grappig “is dit niks voor jou?” - tot ze een tijdje geleden bij een plaatje ineens riep “oh, maar die vind ik wel leuk!”. Blijkbaar is ze dus niet zozeer tegen mechanische toetsenborden an sich, maar wil ze gewoon niet in het gerammel en geklik zitten.
Challenge accepted! Operatie “een stil toetsenbord voor mijn vrouw” begon.
Eén van de redenen waarom mensen aan mechanische toetsenborden beginnen — naast dat het, godverpielekes, goddelijk tikt, waarom heb ik dit niet eerder gedaan, etc. — is om meer vrijheid te hebben om er aanpassingen aan te maken.
Dat kan aan de buitenkant (een ander setje keycaps of switches bijvoorbeeld), maar ook op het gebied van software valt er nog wel wat te pielen. Misschien klinkt dat wat overdreven nerderig, maar afhankelijk van je werk ben je soms hele dagen aan het typen - het is dus absoluut lonend om die ervaring zo efficiënt en prettig mogelijk te maken.
Ik breng een fiks aantal uren per week door achter een computer, en dus achter een toetsenbord. Om dat toch eens iets luxer te doen dan met een ooit-gratis-gekregen HP-plank (die toch wel een beetje stroef begon te worden, na tig jaar) of een ooit-gekocht-Apple-alu-plankje (dat eigenlijk toch wel erg plat is en ook geen geweldige indeling heeft, is er in huize DNZM een Mechanisch Toetsenbord aangeschaft: een Keychron K2. Zoals dat in jargon mooi heet: een 75% hot-swappable met tactile switches.
Ik gebruik al aardig wat jaren Linux en andere Unix-achtigen, en dat betekent dat ik de nodige dotfiles heb verzameld. Omwille van een consistente omgeving, of ik nou op de desktop, de server of mijn telefoon een shell open trek, moeten die dotfiles ook nog eens tussen meerdere computers en apparaten gesynchroniseerd worden.
"Hoe lang is de lijst met drafts in je CMS?" vraagt Ton.
Goeie vraag, eens kijken. Op naar het Bolt-dashboard... Het valt mee: 8 stuks.
Ongeveer anderhalf jaar geleden schreef ik over mijn informatiestrategie. In de tussenliggende tijd heb ik een hoop gelezen over het verschijnsel Zettelkasten, wat redelijk in het verlengde lijkt te liggen van waar ik mee bezig was, maar echt geklikt heeft dat nog niet. Ik snap de theorie erachter, maar de praktijk werkt voor mij niet zo.
Een Reddit-draadje zorgde voor een aha-moment, en een kleine aanmoediging om weer eens wat te noteren over noteren.
Ietwat onverwacht bracht OnePlus een tijdje terug een upgrade uit voor de OnePlus 6: OxygenOS 11, gebaseerd op Android 11. Dat was de derde major upgrade voor het apparaat, niet geheel shitty voor een Android-telefoon. Helaas was de ervaring niet helemaal wat ik ervan gehoopt had.
Michael ervoer een tijdje terug problemen na langere tijd wel updates, maar geen herstarts te hebben uitgevoerd; MySQL had blijkbaar een update-commando nodig. Zijn advies: herstart maar gewoon na een update, dan blijven programma’s niet te lang (als in “langere tijd na het ontvangen van updates, waarbij misschien configuratie-bestanden zijn aangepast”) draaien.
Ik ben het er deels, maar niet helemaal mee eens.
Het is weer hoog tijd voor een potje bloggen, het is bovendien hoog tijd voor Een Mening Over Iets. En waarover dan beter een mening gegeven dan over iets dat ik ongeveer elke dag gebruik? Tijd om het eens over instant messaging en andere vormen van chat te hebben.
Laten we eens met mijn chatgeschiedenis beginnen.
Het is zover, ik ben nu toch eens toe aan een geheugenuitbreiding voor de desktop-pc. Dat betekent dus kijken of dat nieuw of tweedehands wordt, en dan kom je vanzelf in aanraking met wat begrippen waar je eerder nooit zo bij stil had gestaan.
Er begint bij het grote publiek, langzaam maar zeker, een voorzichtig begin zichtbaar te worden van een mogelijk bewustzijn van het begrip "privacy". Dat hoop ik, althans. In ieder geval wordt er steeds meer gewaarschuwd tegen de grote boze "big tech" en het klakkeloos ophoesten van allerlei informatie. Er beginnen zelfs voorzichtige geluiden op te gaan over "regulering".
Iedereens favoriete advertentieboer ziet de bui hangen en heeft iets nieuws bedacht. Ze gaan niet langer proberen om elke website ter wereld vol te laten hangen met tracking, want ineens is dat niet meer in het belang van de gebruiker. Nee, ze gaan nu die tracking inbouwen in de browser Chrome, omdat, eh, dat goed is voor de gebruiker, of zo.
Een halfjaar geleden werd bekend dat onze favoriete prijsvechter Lidl ook "smart home"-apparatuur in het assortiment zou krijgen. Dat niet alleen, het zou ook nog eens met het Zigbee-protocol werken, in plaats van een zoveelste whitelabel Tuya-constructie. Da's mooi, dat scheelt weer flashen. Tijd om wat aan te schaffen en er een hele tijd later wat gedachten over te spuien.
Kortgeleden kwam een nieuwe versie van KDE Plasma uit. Dat was een mooie gelegenheid om eens in een configuratieprobleempje te duiken, waar ik op mijn desktop al langere tijd mee zat. Ik was de menubalken in mijn programma's kwijt.
Eind vorig jaar ontdekte ik, ergens in oktober, dat het jaartal in de footer van de OpenSUSE Software-site niet klopte. Daar stond 2011-2019, terwijl het toen toch heus al een tijdje 2020 was. Ik paste dat aan, deed een pull request, dat kwam erdoor, het jaar op de site klopte voor het eerst in 10 maanden en dat was dan dat. Voor een paar maanden, dan.
Intussen zijn we bijna een maand verder nadat ik mijn thuisserver van een versie installatie voorzag. Werkt alles nog steeds zo goed? Wat heb ik intussen anders gedaan dan vroeger?
Tijd voor een kleine terugblik, en een beetje toelichting van het wat en het hoe.
Na een heleboel peinzen en plannen is nu eindelijk het grootste deel van het werk gebeurd, en snort mijn thuisserver niet meer op een fork van CentOS, maar op een eigen installatie van OpenSUSE Leap 15.2. Er zijn nog genoeg kleine dingetjes af te maken, maar de belangrijkste dingen - bestanden, websites, e-mail - draaien allemaal weer. Poeh.
Ton Zijlstra is een klein half jaar geleden overgestapt naar Obsidian voor zijn notitiebehoefte. Ik volgde zijn avonturen op dat vlak met interesse, want zelf ben ik ook nog altijd zoekende naar een manier om informatie om me heen vast te leggen. Een weekje of zo terug heeft hij een zesdelige serie - deel één vind je hier - afgesloten waarin stilstaat bij het hoe, het waarom, het waar en het waarmee.
Ik had het een tijdje geleden met iemand over het muziekje "mah na mah na". Ik kende het uit de Muppet Show (vroeger had ik er een boek van waar het in voorkwam), maar de ander dacht dat het uit Sesamstraat kwam.
