Eén van de redenen waarom mensen aan mechanische toetsenborden beginnen — naast dat het, godverpielekes, goddelijk tikt, waarom heb ik dit niet eerder gedaan, etc. — is om meer vrijheid te hebben om er aanpassingen aan te maken.

Dat kan aan de buitenkant (een ander setje keycaps of switches bijvoorbeeld), maar ook op het gebied van software valt er nog wel wat te pielen. Misschien klinkt dat wat overdreven nerderig, maar afhankelijk van je werk ben je soms hele dagen aan het typen - het is dus absoluut lonend om die ervaring zo efficiënt en prettig mogelijk te maken.

Ik breng een fiks aantal uren per week door achter een computer, en dus achter een toetsenbord. Om dat toch eens iets luxer te doen dan met een ooit-gratis-gekregen HP-plank (die toch wel een beetje stroef begon te worden, na tig jaar) of een ooit-gekocht-Apple-alu-plankje (dat eigenlijk toch wel erg plat is en ook geen geweldige indeling heeft, is er in huize DNZM een Mechanisch Toetsenbord aangeschaft: een Keychron K2. Zoals dat in jargon mooi heet: een 75% hot-swappable met tactile switches.

Ik gebruik al aardig wat jaren Linux en andere Unix-achtigen, en dat betekent dat ik de nodige dotfiles heb verzameld. Omwille van een consistente omgeving, of ik nou op de desktop, de server of mijn telefoon een shell open trek, moeten die dotfiles ook nog eens tussen meerdere computers en apparaten gesynchroniseerd worden.