Een klein stukje Apple-Fanboy-Gebeuren

Kijk, dit is al een hele verbetering sinds de laatste keynote!

Dit artikel is zo'n 17 jaar oud en 8 jaar voor het laatst bijgewerkt. Misschien is de strekking nog relevant, maar hou er rekening mee dat de wereld intussen Verder Is Gegaan. Onderaan staan misschien iets nieuwere artikelen.

Waar ik nogal lauwtjes was over die keynote, een tijdje geleden, ben ik nu weer helemaal blij met Apple. En hebberig. Want: na de Intel PowerBook (ik verdom het om dat ding MacBook Pro te noemen, die naam is gewoon te bescheten voor woorden) en de Intel iMac is het nu de beurt aan de Mac Mini om ge-Intellificeerd te worden. Ja, dat woord heb ik zojuist verzonnen, ja.

In ieder geval is er dus nu een Mini met een Core Duo erin, en alsof dat niet genoeg was hebben ze er ook nog twee USB2-poorten (twee!) en een line-in (zowel optisch als ouderwets!) ingehangen. Dat miste de oude (en dus ook mijn) Mini namelijk: audio-invoer. Daardoor ben ik veroordeeld tot allerhande USB-prullaria als ik tegen mijn computer -- of, via Skype, tegen volslagen onbekenden -- wil kletsen, hetgeen mij enigzins droef stemt, aangezien ik die prullaria niet héb, en dus veroordeeld ben tot het in mezelf mompelen. Naast al die fijne prikgaatjes en een sneller chipje doen ze er ook nog eens Front Row bij, en een afstandsbedieninkje, en ik zit al weer helemaal te kwijlen. Niet zozeer om dat Front Row trouwens.

Update: Ik heb tóch nog een stukje video gevonden, maar dan niet bij Apple zelf. Dat verklaart gelijk waarom de video wordt gesponsord door Microsoft (!) en van een nogal bedenkelijke kwaliteit is. Wat me nog het meeste opvalt, is dat Steve ergens halverwege per ongeluk een MacBook Pro aanduidt met "PowerBook". Ben ik toch niet de enige...

Iets anders, waar ik eigenlijk toevallig achterkwam -- lees nooit de gebruiksaanwijzing kinders, daar leer je toch niks van -- is dat SpotLight misschien wel helemaal niet zo hard zuigt als iedereen roept. Iedereen is dan natuurlijk wel een relatief begrip, maar er is nogal wat kritiek op dat blauwe zoekbalkje, en als je het alleen als zodanig gebruikt klopt dat ook wel: het is beperkt. Het is best wel beperkt, en nog eens zo traag als de neten ook. En het is beperkt. En traag.

Wat blijkt nou: je kunt, in de Finder, gewoon een zoekterm opgeven. Wist u al, natuurlijk. Maar dat plusje, naast de "Bewaar"-knop, daarmee kun je, op basis van SpotLight, ontzettend heftig zoeken, op meerdere criteria. Dus alle plaatjes, die groter dan 100KB maar kleiner dan 1MB zijn, en die in de afgelopen week voor het laatst zijn bekekend? Het kan. Alle PDF-bestanden met "lo" in de naam en "Apple" in de inhoud? Geen probleem. Als je meerdere soorten resultaten terugkrijgt, zijn die net als in het gewone SpotLight-venster onderverdeeld per 5. Maar... De aller-aller-allerstoerste resultaten maak je natuurlijk nog altijd zélf.

Je kunt onder dat eerste keuze-menu (het soort informatie) én onder sommige tweede keuze-menu's (die aangeven hoe er aan die informatie moet worden voldaan kiezen voor "Anders…", waarna je uit een ontzettend uitgebreide bron van informatie kan putten. Zoeken naar MP3-bestanden die een lage bitrate hebben? Kan. Plaatjes met een alfa-kanaal opsnorren? Geen probleem. Je eigen foto-collectie doorzoeken op alle foto's en dan alleen de foto's die op ISO 400 zijn geschoten eruit filteren? U vraagt, wij draaien... Tel daar dan bij op dat je -- omdat het SpotLight is -- die zoektochten tot smart folder kunt bombarderen en -- omdat het de Finder is -- op meerdere manieren naar de resultaten kunt kijken (Command-J, mensen, Command-J), en het zal u niet verbazen dat we hier EEN WINNAAR hebben. SpotLight is, wat mij betreft, weer helemaal berecool. Traag, maar berecool. En dat terwijl ik dat allang had kunnen weten als ik wat meer op Apple.com rondsnuffelde, en al helemaal als ik eens wat vaker de developer documentatie las...

Screenshot van SpotLight

Tenslotte wil ik u in het kader van Pimp Your Mac nog even kennis laten maken met MenuShade, die de menubalk (instelbaar) dimt, en (instelbaar) soepel weer naar het (instelbare) normale niveau laat oplichten als je erop gaat hangen met de muis. Nut heeft het nauwelijks (dat verhaal van die ingebrande pixels geloof ik maar half) maar screen candy is het natuurlijk wel, en als er één OS is dat geschikt is voor screen candy is het Mac OS wel. Dus. Hier (voor zover ik weet gratis) te halen.

Publicatie: 28 februari 2006, laatste wijziging: 14 november 2015. Max Max fotografie mac Permalink

Respons

Gerelateerd

Gebaseerd op tags:

  • Zondagavondverzamelpost, nummer zoveel Als concept vind ik het eigenlijk best handig. Dit maal browsers, geheugen, en heuse lifelog-meuk! Artikel, 9 juli 2006 — 14 november 2015
  • Voorspellingen voor 2006 In plaats van achter de feiten aan, loop ik nu op de zaken vooruit. Artikel, 26 december 2005 — 14 november 2015
  • Ik weet waar je huis woont! En anders zoek ik het gewoon even op. Artikel, 11 december 2005 — 14 november 2015
  • Haiku en nostalgie Een kijkje op een kijkje in een alternatieve tijdlijn Artikel, 23 juli 2023
  • Goutum, 's ochtends Artikel, 28 september 2022
  • De Klimop Techum, 's ochtends Artikel, 7 oktober 2020 — 10 september 2022

Vorige:

Taggen en Howto, soort van Nog heel even terugkomen op de post over tags, en een kleine aankondiging. 22 februari

Volgende:

Adobe Illustrator en het mysterie van de Verdwenen Command-toets Oeh, wat spannend, wat spannend. Opgepast: spoiler! 2 maart
  • Home
  • Over
  • Nu
  • Digitale tuin
  • Archief
↑