En toen waren we alweer halverwege de maand... Het gaat eigenlijk best snel zo, misschien wel een beetje te snel. Ik heb het idee dat er nog veel meer te leren en te ontdekken valt dan dat er in twee weekjes past, dus ik zie het zomaar gebeuren dat ik die maand straks een stukje verleng.
Het bevalt dus, zoveel mag duidelijk zijn. Ik zit prima in mijn vel, geen last van moeheid of welk ongemak dan ook. Ik voel me eigenlijk beter dan voorheen, maar dat is eigenlijk ook wel logisch: ik eet een stuk gezonder. Meer groente en fruit, en hoewel ik niet echt bijhoud wat er allemaal ingaat, weet ik wel vrij zeker dat het een stuk evenwichtiger is dan in de voorgaande maanden. Dan moet je je wel beter gaan voelen. En, in ieder geval in mijn geval, een paar kilo kwijtraken. Helemaal goed.
Wat dat betreft kan ik het iedereen aanraden om, op welke manier dan ook, bewuster met eten aan de gang te gaan.
De grootste openbaring kwam eigenlijk de afgelopen week, toen ik de door Maarten gesuggereerde Paksoi-curry eens probeerde. Daar komt namelijk een currypasta in voor, die wat mij betreft bijzonder geschikt is om per direct een religie omheen te beginnen. De geur die je neus verwent op het moment dat je dat potje open trekt, kan ik alleen maar omschrijven als "als god bestond, zou-ie zo ruiken".
[caption id="attachment_467" align="aligncenter" width="225" caption="God."][/caption]
De Paksoi-curry zelf was al een succes, maar gisteren besloot ik zelf te gaan experimenteren -- en gelijk wat spullen te gebruiken die anders het risico liepen om ongebruikt te sneuvelen. Het resultaat was een curry die behoorlijk lijkt op een curry die ik af en toe bij de plaatselijke Indiër bestelde, minus het vlees natuurlijk. En het is zo simpel...
Men neme...
- Een paar tomaten, in blokjes gesneden -- liever niet van die kant-en-klare blikken, want dat is meestal nogal waterig
- 2 bananen, doormidden en in plakjes
- een appel, in niet te grote blokjes
- wat sap van een mandarijn of sinaasappel -- gewoon losjes uitknijpen
- een handje rozijnen
- een handje cashewnoten
- een scheut kokosmelk -- ik gok een half kopje tot een kopje, beetje afhankelijk van hoeveel tomaten je gebruikt en je persoonlijke smaak
- 1 à 2 eetlepels van de magische Mild Curry (Patak's, bij de Appie) -- het heet "mild curry", maar hou in de gaten dat "mild" in de Indiase keuken een ruim begrip is. Gebruik sowieso niet teveel, dan gaat de smaak overheersen.
- Olijfolie, zout, peper
Constructie
Allereerst: maak dit ruim van tevoren. Ik heb het ongeveer twee uur laten sudderen, maar bij de meeste curries geldt: hoe langer, hoe beter.
Je neemt een braadpan of wadjan (iets zwaars, in ieder geval). Verhit die, gooi er wat olie in, en fruit daarin de curry-pasta. Daar kieper je dan de tomaten bij, en dat laat je een uur even innig kennis met elkaar maken, tot de tomaten elk besef van tijd en vooral cohesie kwijt zijn.
Daarna is het aanvullen: de banaan, de appel, de rozijnen, het mandarijnensap, de kokosmelk. Hoe langer je het fruit mee laat sudderen, hoe meer het uit elkaar valt. De cashews is een kwestie van smaak; als je die niet te zompig wilt hebben gooi je die er pas op het laatst bij.
Eindigen met (naar smaak) peper en zout, opdienen met rijst (en als je helemaal los wilt gaan, naan en/of papadums. Succes verzekerd.
En toen...
Sowieso heb ik nog een kleine twee weken te gaan. Tot nu toe bevalt het hele experiment me prima, en doordat ik een stuk bewuster met voedsel bezig ben, heb ik een hoop bijgeleerd -- over voeding in het algemeen, en een paar fijne recepten in het bijzonder -- en ben ik er met meer plezier mee bezig. Dat ik me daarbij ook nog eens prima voel is helemaal mooi meegenomen. Zoals ik eerder al zei: het zit er best in dat ik over twee weken besluit de proefperiode nog wat te verlengen.
Wordt vervolgd.