Ik kwam eind vorig jaar eigenlijk een beetje tot een inzicht, en daarmee een manier om een soort van misplaatst schuldgevoel achter me te laten. Of nou ja, in ieder geval theoretisch achter me te laten.
Hallo, ik ben Max, en ik heb meer hobbies dan tijd.
Het schuldgevoel
Ik heb een aantal dingen waar ik me zoal mee bezighoud. Uiteraard is daar de fulltime baan en het gezin, compleet met kinderen en hondjes, waar al een behoorlijk deel van de dag aan opgaat.
Daarnaast onderneem ik wat dingen ter ontspanning ende vermaeck; zo af en toe binge ik eens een serie met Y. (momenteel The Umbrella Academy), ik mag graag lezen, ik probeer hier en daar een bijdrage te leveren aan mijn favoriete CMS, ik pruts zo af en toe wat met home automation en IoT, ik doe dingen met toetsenborden, ik systeembeheer met wisselend succes een eigen server, en ik heb er ook nog een blog-slash-digitale-tuin naast. Tel daarbij op dat ik de neiging heb om tot bloedens toe over dingen te twijfelen waardoor sommige dingen significant meer tijd kosten...
Dat past natuurlijk nooit allemaal in een week.
Ik heb best wel lang een beetje gejongleerd met al die verschillende onderwerpen en interesses, en daarbij vaak een soort van, nou ja, schuldgevoel gehad, en af en toe zelfs keuzestress: oh jee, ik heb even een momentje vrij, wat moet ik nu doen. Dat stukje twijfelkonterigheid speelt daar een belangrijke rol in.
Ik kan dan best even bezig zijn met Hobby A, maar na een tijdje begint dan toch in de achtergrond te knagen dat er al een tijdje geen tijd is gestoken in Hobby B, en eigenlijk ligt Hobby C ook al een tijdje stil...
En dan zie ik andere mensen die, zo op het oog, met tig dingen tegelijk bezig zijn en dat allemaal redelijk moeiteloos lijken te doen.
Het inzicht
Wat ik eind vorig jaar al schreef:
Sowieso heb ik steeds meer het gevoel dat mijn bezigheden zich altijd een beetje in een golfbeweging om elkaar heen bewegen; dan doe ik weer eens een tijdje meer met het één, dan duik ik weer eens een poos in het ander, enzovoorts. Dat moet haast ook wel, want met fulltime werk en kleine kinderen, zitten er ook maar zoveel uren in een dag.
Een golfbeweging. Natuurlijk wissel ik dingen af, natuurlijk blijft er af en toe wat op de plank liggen, natuurlijk moet ik af en toe keuzes maken.
Dat mag. Soms mogen dingen even blijven liggen. Het zijn hobbies, er zijn geen grote belangen mee gemoeid1, er gaat niemand dood aan.
Het klinkt, als je het van een afstandje bekijkt, allemaal heel logisch, maar stom genoeg was dat besef er nog niet helemaal.
En nu
...moet ik maar gewoon proberen om dingen meer los te laten. Me iets meer overgeven aan de afwisseling, en misschien zelfs een beetje genieten van het feit dat ik mezelf prima weet te vermaken, op meerdere manieren. Risicospreiding, en zo!
En dat een ander misschien wel meer verschillende dingen lijkt te doen: dat maakt niet uit. Ik ben niet die anderen, en buiten mezelf is er niemand die me erop afrekent.
Foto: Jean Wimmerlin, Unsplash
-
Nou ja, die documentatie voor de aanpassingen die ik aan Bolt heb bijgedragen, is natuurlijk wel een klein beetje nodig. Wie A zegt, etc. ↩