Soms komt het voor dat ik 's avonds nog even achter een computer blijf plakken, en dat dat plakken maar duurt en duurt. Als ik dan al mijn bed zie, is het om een uur of 6... Er is ook zó veel te lezen, en zó veel te reageren! Afgelopen nacht was weer zo'n nacht, waarbij het natuurlijk ook al niet hielp dat de klok een uurtje terugging.
Verder wil ik ook nog wel eens het bed uit gaan omdat ik beneden weer eens allerlei dingen denk te horen. Meestal is het de koelkast, de een of andere buur of een ander standaard komt-in-uw-huis-ook-voor-geluid, maar als ik er maar wakker genoeg van lig, verkas ik naar de bank. Ik heb daar geen last meer van die geluiden, en meestal ben ik dan met een minuut of 10 vertrokken.
Wat mij betreft is daar dan de kous ook wel mee af: ik heb niet in bed geslapen, de volgende dag misschien een beetje moe, maar verder draait de wereld gewoon door. Voor Deb, echter, telt het allemaal wat zwaarder. Die ziet er toch half een bevestiging in dat ik niet naast háár wil liggen. Maakt niet uit of ik het tegendeel verkondig, zij ziet mijn wat excentrieke slaapgedrag als een afwijzing. Sterker nog: ze weet ook vrij zeker "dat alle vrouwen zoiets hebben". Ik vind dat een beetje onder de gordel, want ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Geen relaties gehad voor Deb, laat staan die van het kaliber waar dagelijks naast elkaar slapen een rol in speelt.
Oproepje aan het meelezende vrouwvolk dus -- ik weet dat hier hele hordes vrouwen meelezen, met mijn charmes enzo kan dat niet anders. Vrouwen, vul het reactiedinges met uw ervaringen en gevoelens! Laat mij weten of ik een gevoelloze schoft ben (zeer wel mogelijk), of dat Deb nu té gevoelig reageert.
Alvast bedankt.