Hallo allemaal,
Ik zal me allereerst even voorstellen. Mijn naam is sn0r en ik ben een alcoholist. Oh nee.. verkeerde doelgroep. Wacht even. Opnieuw! Hallo allemaal! Mijn naam is sn0r en ik ben een blogger (heh dat klinkt al beter.. niet veel, maarja, een klein beetje beter wel).
"Wat doet die rare vogel hier, die lol-de-behanger die hier op mijn favoriete blogje opeens opduikt", zie ik jullie denken. Nou... als DNZM fan volg ik al jaren de perikelen van een zekere Max op de voet. Ik ben een groot fan van zijn schrijven en doen en ken hem al jaren, dus toen ik aanbood om als gast-bloggert bij hem aan de gang te gaan en hij dit accepteerde was ik helemaal 'over the moon'. Blijkbaar vind Max mij een geschikte gast-blogger dus! Geweldig. Best een statement voor iemand die met zijn gulp open blogt. Toch denk ik dat het meer te maken heeft met het feit dat ik na 20 jaar afwezigheid weer een reis naar Japan maak en onze Maxipad daar graag over hoort. Max is een geweldige anime en mac fan, zoals jullie ongetwijfeld weten, en sinds de nieuwe iSteen is uitgebracht is de helft van zijn natte dromen verwerkelijkt. Nu de andere helft nog, gozert!
Dus zo zit het. Vanaf vandaag ga ik een kolommetje schrijven over mijn reis naar Japan en wat ik daar allemaal tegen ben gekomen na 20 jaar afwezigheid. Ik zal even jullie ook de voor-historie vertellen, dan maakt het allemaal wat meer 'sense'.
Al sinds mijn 2e jaar ben ik van land naar land aan het reizen. Toen ik 7 was werd ik eigenlijk aan mijn haren naar Japan gesleept door mijn ouders. Ik had er helemaal geen zin in in de tijd. Vriendjes en school achterlatend; Ik had net ontdekt dat meisjes ook handig waren voor andere dingen dan pesten en uitlachen. Dus wij naar Japan.
Jullie kunnen je wel voorstellen wat voor'n gigantische kultuurschok dat teweeg bracht. Toch, blijkbaar, lukt het kinderen redelijk snel zich aan te passen op die leeftijd en binnen een jaar was ik de mij geschonken bijnaam van 'Godzilla' waardig en was ik ingeburgerd in het internationale leven in Tokyo. Na 5 jaar in de binnenstad van Tokyo te hebben gewoond en geleerd zijn wij toen terug verhuisd naar Nederland en moest ik me de Nederlandse 'Koeltoer' weer eigen maken. Toch is altijd een stukje van mijn jeugd in Japan blijven hangen. Vrienden die je mist, geuren en kleuren, de manier van de Japanners, schoolmeisjes met korte rokjes, etc. Dus toen mijn zus mij een ticket aanbood om naar Japan met haar te gaan greep ik meteen de kans aan om al mijn nostalgische jeugd herinneringen weer op te rakelen.
In ieder geval is het voor mij een belangrijke reis en het leek Max en mij leuk om dat met de 'DNZM crowd' te delen. Morgen vliegen we om 10 uur naar Tokyo, dus bij deze begin ik met het verhaal van mijn reis vanuit het warme en vriendelijke (ahem ahem) London naar de koude en vieze straten van Amsterdam waar ik nu zit.
11:50, Woking: Ik zit in de trein van mijn thuis in Woking naar London Waterloo. Ik sta net als 20 andere reizigers naast de eerste klas deuren. Wat een depressief gezelschap paupers.
12:30, Net aangekomen bij St. Pancras: Ik heb de Bakerloo lijn vanaf Waterloo naar Victoria genomen. Vandaar naar St. Pancras Intl. Station. Ticket heeft me £22 terug gezet, dus dan maar een biertje minder bij aankomst. Mijn iPod dreunt lekkere muziek (Foo Fighters) en ik geniet van de reis. De London Underground is altijd al een van mijn favoriete subways in de wereld geweest. Mensen zijn aardig, behulpzaam en wensen je een snelle tyfusdood toe.
13:00, Luton Station: Wachtend op de airport shuttle. Net met een buschaufeur gesproken en hij heeft me een graties reisje beloofd. Nee. Geen sex. Overmorgen zit ik in het vliegtuig naar Tokyo, maar nu sta ik nog lekker in de Londonse regen te wachten op de shuttlebus.
14:00, Luton vliegveld: Goh wat een klein vliegveldje zeg. Het is net Rotterdam airfield (ik durf dat krocht van een gebouw dat R'dam voorziet van bezoekers geen vliegveld te noemen. Het is te klein, geen winkels en onvriendelijk personeel). De wifi verbinding hier in Luton Airport is 'crap' en de internet terminals ook. Blijkbaar willen ze niemand met de buitenwereld laten communiceren. Burgerking whopper - smerig, maar de koffie van Costa Coffee is wel te pruimen gelukkig. Ik kijk op mijn horloge en zie dat ik al 24 uur wakker ben.
16:50, Nogsteeds op Luton vliegveld: Door de security check gekomen. Ik werd door een vieze ouwe man betast om te kijken of ik nog n lekkere rol semtex voor hem had. Helaas, ouwe neukbeer.. ik ben hetero en getrouwd. Nou rot op. Ook werd mijn ouwe trouwe laptopje gescanned op explosieven met zo'n katoenen staafje en nog 2x door de x-ray machine gehaald. Maar goed dat ze niet voor mijn porno collectie hebben gezocht. Mijn ticket zei dat ik 3 uur van te voren aanwezig diende te zijn. Meer dubbele espresso voor mij alstublieft dus, barslet! Ook iets minders aan de Engelse vliegvelden: je kunt echt nergens even gaan roken. Dat zal in Japan anders zijn. Daar kost een pakje sigaretten net meer dan 1 euro en kun je nog in restaurants roken. Dat zal voor mijn zus een grote tegenslag worden.
17:25, Luton de gekste: Ach, ik ben het wachten nu wel erg zat. Ik zit aan m'n 3e pint Stella Artois.
17:40, In het viegtuig: Goh wat een lekkere vlucht. Net sex, maar dan net anders. Ik vlieg in een A319 of 320. De stewardessen weten het niet eens. Naast me zit een truthola van formaat. Mooie tieten maar die kop.. niet om aan te kijken. Het gaat in ieder geval lekker rap nu.
20:10, Shithole: Lekker weer in Nederland te zijn. Mensen die niet glimlachen, drugsdealers op Schiphol die toeristen proberen te vangen en onbehulpzame medewerkers. Leuk.
Uiteindelijk.. stommel ik om 21:50 bij mijn zus binnen waar zij een verassing heeft voor mij: 2 van mijn beste vrienden uit een ver verleden zijn komen opdagen om ons uit te zwaaien. Leukste verassing ooit. Thanks zus!
Dat was mijn reis verslag tot zover. Morgen meer over mijn eerste long distance flight en mijn aankomst in Japan!