Ik heb de afgelopen week geregeld met een leeg "schrijft u maar een post" venster voor mijn neus gezeten, zonder dat daar een post uit is komen rollen. Toch verschijnt er nieuwe content, omdat ik vanuit mijn feed reader (en in mindere mate vanuit Scuttle) nieuwe vondsten kan delen. Eerder had ik daar een post omheen moeten schrijven, en dat is — blijkbaar — toch genoeg drempel om een hoop dingen niet hier, maar wel op Twitter terecht te laten komen. En aangezien ik Twitter — niet het platform an sich, maar wat ik er post — vooral als geneuzel zonder al te veel eeuwigheidswaarde zie, vond ik dat zonde.

Niet dat Twitter geen waarde heeft, dat heeft het wel degelijk. Maar het is matig te doorzoeken, er is geen archief van betekenis, het is allemaal nogal een momentopname.