Ik heb mijn K2 nu een goed half jaar, en in die tijd is er het één en ander aan versleuteld. Met de bouw van een tweede toetsenbord is het mooi moment om eens terug te kijken op de tweaks, wat ik ermee wilde bereiken, en of dat ook een beetje gelukt is.

Aangezien ik tegenwoordig een mechanisch toetsenbord heb, en ik in dat soort dingen meestal whole hog ergens induik, volg ik een aantal relevante subreddits. En aangezien toetsenbord-afficionado’s meestal nogal visueel zijn ingesteld, komen daar zeer regelmatig plaatjes van toetsenborden voorbij. Zo af en toe laat ik dan de meer esotherische layouts of bijzondere kleurstellingen aan vrouwlief Y. zien, vergezeld van een immer grappig “is dit niks voor jou?” - tot ze een tijdje geleden bij een plaatje ineens riep “oh, maar die vind ik wel leuk!”. Blijkbaar is ze dus niet zozeer tegen mechanische toetsenborden an sich, maar wil ze gewoon niet in het gerammel en geklik zitten.

Challenge accepted! Operatie “een stil toetsenbord voor mijn vrouw” begon.

Ik breng een fiks aantal uren per week door achter een computer, en dus achter een toetsenbord. Om dat toch eens iets luxer te doen dan met een ooit-gratis-gekregen HP-plank (die toch wel een beetje stroef begon te worden, na tig jaar) of een ooit-gekocht-Apple-alu-plankje (dat eigenlijk toch wel erg plat is en ook geen geweldige indeling heeft, is er in huize DNZM een Mechanisch Toetsenbord aangeschaft: een Keychron K2. Zoals dat in jargon mooi heet: een 75% hot-swappable met tactile switches.