In een grijs verleden was ik al eens op het blog van Steve Pavlina gestuit. Ik kwam er via-via weer terecht, en ik kwam er een post tegen met 200 redenen waarom hij schrijven zo geweldig vindt.
Initially the ideas flowed as quickly as I could type them. Most of them were ego-based surface thoughts along the lines of success, achievement, recognition, and so on. Once I got those out of the way, I slowed down considerably for the second half of the list and felt like I was connecting more deeply.
Hoewel het, zoals hij zelf aangeeft, allemaal stream of consciousness is, zitten er toch interessante tussen. Waar een hoop van de redenen wel op neerkomen is gehoord worden. Logisch, want iedereen hoort zichzelf natuurlijk graag praten, desnoods schriftelijk. Iets netter uitgedrukt: mensen streven van nature naar waardering en bevestiging.
Dat ik dus al een paar dagen bezig ben met ordenen, schrijven en herschrijven voor de grote jaarlijkse verzamelpost, nou ja, dat is dus normaal. Gelukkig maar. Overigens ga ik het wel in meerdere delen splitsen, want nu is-ie echt te lang. Dat houdt niemand vol, dan haakt 99% van de lezers halverwege af. En dat zou zonde zijn.
Want ik wil natuurlijk wél gehoord worden.