Tot nu toe is het mij twee keer gebeurd -- in 2004 en in 2005 -- en nu was Deb ook de pineut. Michael tikte per ongeluk een glaasje sap om, en uiteraard was haar toetsenbord in de buurt om heldhaftig te proberen het glaasje tegen te houden.
Waar die domme toetsenborden de moed vandaan halen, ik weet het niet. "A man's got to know his limitations," sprak Clint Eastwood al eens, en dat geldt wat mij betreft ook voor toetsenborden. Stoere film, trouwens, maar dat terzijde.
Goed, we hadden dus een intussen bekende situatie: toetsenbord met nattigheid erin. Zoete, ongetwijfeld zeer kleverig opdrogende nattigheid zelfs. Dat werd dus weer een avondje schroeven en poetsen.
Aangezien Deb niet is voorzien van een vaatwasser -- en we daar allebei ook niet zo'n voorstander van zijn, toetsenborden en vaatwassers -- werd gekozen voor de optie "handwas". En aangezien ik toevallig mijn computer even bij Deb had staan en mijn toetsenbord dermate smerig was dat de milieu-inspectie al meerdere waarschuwingen heeft gestuurd, besloot ik er een gezellige toetsenbord-sop-party van te maken.
Dat was gezellig, dat was tijdrovend -- hoewel je er wel steeds handiger in wordt -- en het was bovenal succesvol: allebei de toetsenborden zijn schoner dan schoonst en werken nog perfect. Die van mij is minder uit elkaar geweest dan die van Deb, dus dat is niet zo'n verrassing. Die van haar is grondiger schoongemaakt, dus we kijken over een halfjaartje wel weer of het nog steeds zo goed gaat...