Ton overpeinst een post van Chris Aldrich, eerder deze week, en gaat wat dieper in op de vaak onzichtbare geschiedenis die achter veel zaken schuil gaat — de verschillende manieren waarop mensen informatie vastleggen en weer terugvinden, in dit geval.
Hij geeft daarbij de uitdrukking "op de schouders van reuzen" aan als één van de oorzaken, en hoewel ik daar absoluut in mee kan gaan, zie ik de oplossing toch net iets anders: ik kies niet voor "op de schouders van iedereen".
Nee, je moet inderdaad niet gaan zitten wachten tot jouw persoonlijke reus bij je langskomt om je een stel schouders aan te bieden. maar er is mijns inziens wel degelijk verschil tussen reuzen en niet-reuzen. Er zijn genoeg mensen die, wat mij betreft, niet meetellen bij de "iedereen" die op welke manier en in welke mate dan ook heeft bijgedragen. Mensen die juist een negatieve bijdrage hebben geleverd, die dingen stukmaken terwijl de gemiddelde mens probeert te bouwen.
We staan wel degelijk op de schouders van reuzen. Maar een reus is niet zeldzaam, dat ben ik met Ton oneens; het zijn er genoeg, in verschillende maten van reusachtigheid.
Schouders zat, je hoeft er alleen maar op te klimmen.