Wouter blogt over naamsverhaspelingen waar hij zoal aan is blootgesteld. Sommige daarvan zijn, eh, creatief.
Persoonlijk heb ik niet dergelijke extreme verbasteringen meegemaakt. Bij mij is de voornaam wel eens verkeerd verstaan als Mark of Mats. Mijn achternaam wordt nog wel eens als Groeneveld verstaan (tja) en een hele enkele keer vraagt men zich af of het op een D of een T eindigt. Valt wel mee, dus.
De andere kant op probeer ik altijd zo secuur mogelijk te zijn met iemands naam. Het zal niet voor iedereen zo zijn, maar het is toch een stukje van je identiteit, en niet alleen maar als toevallig door de ouders opgeplakt labeltje.
Bij mensen die een naam hebben die op meerdere manieren geschreven kan worden, vraag ik het altijd wel even na. Kleine moeite, wat mij betreft, maar blijkbaar ziet niet iedereen zo...
Hoe zit dat met mijn lezerschap?