Het eerste grote slachtoffer van mijn heldhaftige inspanningen om meer van mijn internetgebruik in eigen hand te nemen, was Delicious. Nummer twee op de lijst is Google Reader.
Google heeft Reader een jaar of wat geleden op de interwebs losgelaten. In eerste instantie was er totaal niet mee te werken, maar na een jaar of twee stond er zomaar ineens een geweldige reader. Indelen in mapjes en labels, makkelijk items even kunnen markeren en delen, een mobiele versie, en last but not least een muisloze bediening voor de toetsenbordjunkies -- waarvan ik er één ben.
Eerlijk gezegd had ik niet verwacht een waardige vervanger te kunnen vinden. Ik had namelijk nogal stevige eisen...
Wensen, eisen
-
Sowieso moest een vervanger web-based zijn. Ik heb geen zin om een programma te moeten gaan draaien, en bovendien wil ik geen gedoe met moeilijk moeten syncen om bij te houden of ik feeds en items al wel of nog niet heb gelezen.
-
Ik wil met toetsen kunnen werken.
-
Ik wil items kunnen markeren. Kunnen delen is een pre.
Eigenlijk was mijn wensenlijstje even eenvoudig als lastig: ik wil Google Reader, maar dan niet van Google. =]
ReBlog en Feed on Feeds
Op een bepaald moment kwam ik ReBlog tegen. ReBlog is vooral bedoeld om makkelijk artikelen door te kunnen posten, maar je kan het ook gebruiken als feed reader. Je kunt tags aan feeds of items hangen -- jammergenoeg spatie-gescheiden -- en vervolgens per tag browsen. Je kunt het één en ander met toetsen doen, artikelen publishen, delen dus. Je kunt artikelen archiveren als je ze gelezen hebt.
Toch was ReBlog het niet helemaal.
Of het nou de interface was of de toch wat beperkte indeling, ik weet het niet. Ik weet wel dat ik al vrij snel besloot dat ReBlog het voor mij niet was.
Volgende patiënt: Feed on Feeds. Toevallig vormde dat de basis voor ReBlog. De interface was al iets prettiger -- nadat ik in de stylesheet even alle Georgia had veranderd naar Helvetica, want grote hoeveelheden tekst in schreefletters lezen is ruk -- en verder was er ook toetsenbord-navigatie en zo.
Wat alleen stevig minder is, was de zooi die FoF van mijn feeds waren. Hoe het precies kwam weet ik niet, maar op een gegeven moment waren zes feeds veranderd naar de feed van A List Apart, en een paar andere waren ineens TechMeme geworden. Die heb ik allebei in mijn lijst staan, maar één keer vind ik wel genoeg...
Tel daarbij op dat voor zowel ReBlog als Feed on Feeds de ontwikkeling een beetje op zijn gat leek te liggen, en de conclusie was simpel: volgende.
Zoeken, en gevonden.
Ik besloot het nu iets gestructureerder aan te pakken en een beetje te zoeken. Ergens op een lijstje stond ook Tiny Tiny RSS. Die naam bleek uiteindelijk volslagen ongepast, want TT-RSS komt verdomde dicht bij Google Reader. Echt heel erg dicht.
Standaard begint-ie in een "ouderwetse" 3-paneels-layout, maar die kun je omzetten naar een combined view zoals Google Reader die ook gebruikt. En verder... Grofweg dezelfde indeling van mappen (die hier categorieën heten) en labels, een overeenkomstige toetsenbordbediening, items kunnen markeren en delen... het is er allemaal. Bijkomend voordeel: je kunt per feed instellen hoevaak TT-RSS moet kijken voor een nieuwe versie. Dat is -- zeker als je de boel zelf op een shared hosting accountje moet draaien -- een enorm voordeel.
Het enige dat er aan ontbreekt is een echte mobiele versie. maar goed, dat hebben de andere readers ook niet, en volgens mij is dat er nog vrij makkelijk in te slopen ook: TT-RSS werkt met themes.
Feeds heen en weer schuiven
Gelukkig was het geen probleem om bij het testen van verschillende applicaties mijn feeds te importeren. OPML is intussen alomtegenwoordig genoeg. Google Reader exporteert een keurige (hiërarchische) lijst, en de andere apps konden deze importeren. Wel was TT-RSS de enige die die hiërarchie er ook in hield.
Missie geslaagd, dus
Nummer twee op de lijst web-software is gevonden. Overigens heb ik daarmee wel voor mezelf weer wat vragen opgeworpen, met name: "hoe wil ik dit op DNZM integreren?". Zoals dat nu gaat -- niet, afgezien van een aparte pagina waar vrijwel geen hond op kijkt -- is het niet naar mijn zin. Ik zal dus of de boel op de één of andere manier in WordPress moeten binnentrekken, of een combinatie-RSS-feed maken. Welke manier het ook wordt, voor de mensen die dat willen moet het wel mogelijk zijn om bepaalde dingen uit te sluiten.
Nog een andere amusante observatie: sinds ik Scuttle gebruik, gebruik ik het ook meer. Op Delicious gingen er rustig maanden voorbij zonder dat ik wat postte, en tot nu toe ligt het gemiddelde bij Scuttle een stuk hoger. Kan "de nieuwigheid" zijn, natuurlijk, maar opvallend vind ik het wel.
We'll see. In ieder geval kan ik prettig én onafhankelijk mijn feeds lezen.
Nog even een laatste opmerking over de term "walled garden":
Na mijn eerdere post merkte @bertboerland heel terecht op dat "walled garden" vooral stond voor het onvermogen om je data eruit te krijgen. In het geval van Delicious en Google Reader was dat totaal geen probleem, iets dat ook geldt voor de meeste services die nog op mijn vervanglijst staan.
Wat voor mij ook als walled telt is wat er met de data verder nog gebeurt, en hoeveel invloed ik daarop heb. Statistieken, vooral, maar denk ook aan profielen van "wie leest wat" -- waarbij ik in dit geval die "wie" ben. Wát ik precies lees vind ik vooral mijn zaak.
Voor mij is "walled" niet alleen het opsluiten van de gegevens die je bij zo'n dienst gebruikt, maar ook de gegevens die die dienst over jou en jouw gebruik bewaart.