hmmz.. je weblog heet: Doe Niet Zo Moeilijk... met als onderschrift: weblog van een relaxed persoon....
Waarom post je dan alleen maar van die moeilijke meuk, wat helemaal niet relaxed is om te lezen.. :P
Waar zijn de leuke postjes gebleven? ;)
...aldus nAf, die dat in een MSN-venstertje plempte. En nAf heeft een beetje gelijk: ik zeik, ik zeur, ik rant en ik rave, maar een beetje leuke postjes, ho maar. Ik ben een zeikteef, en het irritante is: ik lijk er niet echt controle over te hebben. Ook als ik bij iemand anders een comment achterlaat, lijkt het wel of ik alleen maar kan zeiken en het oneens zijn met wie dan ook. En waar gaat dit postje al weer naartoe? Juist.
Deb verzucht ook wel eens dat ik behoorlijk moeilijk doe voor iemand die zegt niet moeilijk te doen...
Tijd voor Operatie Positieve Insteek, dus. Want hoewel ik een beetje kriegel wordt van overpositivisme (en het woord "insteek", trouwens), mag het wel iets zonniger hier. U mag zo af en toe wel eens smakelijk om mijn geweldige grappen lachen, u verbazen over mijn spitsvondigheden en snedige observaties. Ofzo. Om dan gelijk maar te beginnen: dank aan iedereen die even een "gefeli" voor Deb achter liet bij het vorige postje. Ze heeft een topverjaardag gehad, dus het heeft gewerkt =]
Oh, en The Incredibles is een aanradertje, tot en met (!) de aftiteling aan toe.