Ik schrijf vanuit...

• Mijn Vim-muscle memory zit het gebruik van een niet-Vim-editor een beetje in de weg. Voor puur tikwerk maakt het nog niet zo héél veel uit, maar een blogpost is niet alleen schrijven, da's ook schaven, en dat gaat een stuk prettiger als ik daarvoor de krachtige tools van Vim voor tot mijn beschikking heb.
• Het Bolt-backend is een stuk verbeterd, maar nog steeds geen geweldige omgeving om iets in te schrijven als je op een telefoon werkt, en die neiging heb ik nog steeds af en toe.
• Mijn Bolt-installatie heeft wel de onhebbelijkheid dat ik na vrij korte tijd weer automagisch uitgelogd word. Da's niet handig als je een langer verhaal aan het tikken bent en je het bij het opslaan ineens ontdekt...

Dat laatste is natuurlijk gewoon een Probleem Dat Eens Opgelost Moet Worden — ik vermoed dat het toch heus een dingetje in mijn eigen installatie is, dus dat zoek ik in de volgende ronde "ik ga driftig wat aan mijn blog doen" wel eens uit¹ — maar dan nog blijven de eerste twee punten overeind.

Ergo: ik schrijf mijn posts in Joplin, in een apart notitieboek, waarin een aantal drafts soms langere tijd blijven hangen. Zodra de tekst een beetje naar mijn zin is, knip en plak ik het naar Bolt, plak er eventueel plaatjes bij, schaaf nog voorzichtig een laatste beetje aan de tekst (want er is altijd nog wel wat te schaven, natuurlijk), en dan publiceer ik de boel.

Dat knippen en plakken voelt misschien een beetje ouderwets, en in theorie zou ik best een Joplin-plugin kunnen bakken die dat publiceren voor mij doet, maar... ik vind het stiekem wel goed, zo. Het is een duidelijke handeling, een overgang van ik ben nog bezig naar ik ben klaar (voor zover dat ooit het geval is).

Nadat ik "alles moet zo perfect mogelijk" losliet als streven, is het eigenlijk best een prettige manier van werken gebleken.