De aanloop naar Lily

To Corne or not to Corne

Om met de Corne te beginnen: ik wilde een split ergo bouwen met niet al teveel knoppen, met als achterliggende gedachte dat het stukje "split ergo" prettig zou zijn voor de houding, en het stukje "niet teveel knoppen" voor zo min mogelijk noodzaak om vingers en handen te bewegen.

Uiteindelijk heb ik toch besloten om niet de Corne, maar een iets grotere Lily58 te bestellen; die heeft nog wel de rij met cijfers (iets dat bij een Corne hoe dan ook op een layer had gemoeten), en hoewel ik die misschien niet altijd zal gebruiken, heb ik liever een bord met wat knoppen die ik weinig gebruik, dan een bord waar ik knoppen mis en dus meer tijd en moeite moet steken in het wennen eraan.

Dat de Corne niet en de Lily wél op voorraad was, heeft daar absoluut geen rol bij gespeeld, heus niet.

Misschien bouw ik in de toekomst nog wel eens iets minimaals, maar voor nu begint het dus met een Lily. Meer soldeerwerk (want meer switches, dus meer sockets en ook meer diodes), maar dat is vast goed om ervaring op te doen.

To tactile or not to tactile

Zoals ik in mijn vorige post over switches al voorspelde, heb ik een tijdje met een toetsenbord met een ratjetoe aan switches gewerkt. Daar zaten de switches van de mede-Tweaker tussen, en de Ali Express-leverantie die intussen was binnengekomen.

Hier zat eigenlijk nog een hele aparte post over in de pijplijn, maar die ligt al een paar weken een beetje amechtig in een hoekje; meestal is dat een teken dat een post Gewoon Niet Goed Is, en dat ik teveel tegen het onderwerp aan zit te hikken. Die ga ik dus laten voor wat het is, maar het lijstje wil ik u allen niet onthouden:

• Akko Lavender Purple waarmee mijn vraag in de Tweakers-thread begon, en uiteindelijk een prima tactile, voor de prijs zou je er prima een bord mee vol kunnen gooien, al zijn ze eerder budget-ish dan echt budget.
• Gazzew Boba U4t — een klassieker in het genre, en zeker niet onterecht. Ook een vroege bump, die piekt op 62gf, maar daarna een beetje een gat. Pas heel erg aan het einde van de downstroke pas weer wat weerstand. Voelt en klinkt verder dikke prima, hoewel niet extreem bijzonder.
• Bolsa Supply Corsa — Prachtig rood, wel een beetje last van spring ping (na een klein smeerbeurtje niet meer). Met 55gf piekkracht en een niet te lange bump vind ik 'm fijn aanvoelen.
• Tecsee Blue Sky Cloud — Met 63,5gf ongeveer even zwaar als de Red Panda, maar een nog iets duidelijkere bump, iets "scherper". Klinkt lekker diep. Ik vind ze iets fijner dan de Boba's.
• LCET Joker — Enigszins vergelijkbaar met de Corsa's, voor mijn gevoel. Met 58gf redelijk rond de gemiddelde piekkracht, maar slaat iets sneller aan. Je zou denken dat die tiende millimeter niet echt uitmaakt, maar dat is dus wel degelijk het geval. Grappig.
• C³Equalz TKC Kiwi — Wat zwaar naar mijn smaak (67gf). De bump voelt meer als een blok dan een heuvel, en gaat vrij lang door. Meer alsof je een plateau op moet en daar dan een beetje blijft hangen. Niet echt verkeerd, maar ik denk dat ik wel een beetje snap waarom Matthijs zei dat hij ze een beetje tegen vond vallen.
• Kailh Clione Limacina is met 70gf duidelijk de zwaarste switch uit het kluitje, zowel op papier als qua gevoel. De bump verzuipt daardoor een beetje, ik ben meer bezig met het ding induwen dan dat ik nog iets meekrijg van het begin of het einde van een tactile event. Wel prachtig doorzichtig, dus als "zwaar en extreem RGB-vriendelijk" je voornaamste eisen zijn, is dit een perfecte.
• Holy Panda (Ali Express) — Er gaan op Ali meerdere switches onder deze naam rond, meer vanwege de aantrekkingskracht van de naam dan omdat de switches zo enorm op het origineel lijken, qua zwaarte en curve. Als ik moet afgaan op de vorm van de onderkant en deze identification guide, zouden ze door Huano gemaakt zijn. Als ik ze vergelijk met de afbeeldingen die je op Ali bij de Feker Holy Panda's ziet staan, dan zijn ze hetzelfde. Geen idee wat ik daar verder van moet maken. Ik had de 55gf-variant, die prima aanvoelt, al is de bump vrij kort en het geluid wat hoger en scheller dan bijvoorbeeld dat van de Boba's en Lavenders; mogelijk dat een lube job daar nog wat verbetering in brengt, maar hoe dan ook zijn het best verdienstelijke switches, zeker als je de prijs erbij in je achterhoofd houdt.
• KTT Kang White — De enige linears in het lijstje, met 45gf de lichtste switches van de verzameling, en ik had ze er vooral voor de zekerheid maar even bijbesteld om er zeker van te zijn dat ik geen linears zou willen. Dat pakte iets anders uit, los van enige spring ping (die ik wel denk weg te kunnen poetsen met wat vet) vind ik ze eigenlijk heel prettig. Ze klinken ook wat rustiger, iets minder hard, beetje dieper dan de meeste andere switches. Absoluut goedkoop, en voor het geld meer dan goed.

In de afgelopen weken is me duidelijk geworden dat ik inderdaad een flinke voorkeur heb voor tactiles met een bump in het begin van de curve (hoewel ik wel een begin van de bump wil voelen, niet gelijk een muur waar ik tegenop moet drukken), en dat ik een voorkeur heb voor lichtere switches. Naar mijn idee zitten die twee elkaar wel een beetje dwars; de switches met de merkbare, vroege bumps, zullen meestal de iets zwaardere switches zijn, om de doodsimpele reden dat je anders die bump niet voelt.

Grootste verrassing was eigenlijk mijn gevoel bij het handjevol lineaire switches dat ik er ook bij had geprikt; die bevielen me namelijk veel beter dan ik had verwacht. Sterker nog: die bevielen me zó goed, dat ik daarvan intussen een grotere bestelling onderweg heb, die ik ga gebruiken voor de Lily. Hop.

Ik vind nog steeds het gevoel van een tactile switch prettig, maar de lichtere switches zullen bijna altijd linears zijn, of tactiles met een bump die eigenlijk de naam niet waardig is. En juist in geval van een ergo split lijkt een lichtere aanslag me juist beter, iets dat ik ook van anderen hoor.

De Pro Micro's niet zo professoineel gesoldeerd

Dan de aansturing van het toetsenbord, waar je microcontrollers bij nodig hebt. In geval van een split zijn dat er bijna altijd twee (voor elke helft één), en omdat ik een beetje huiverig was voor lange levertijden (want Ali Express), had ik die alvast besteld; twee Pro Micro's.

Omdat ik mezelf niet snel een stukje keuzestress keuzevrijheid zal ontzeggen als dat niet strikt noodzakelijk is, had ik sockets besteld die dan later op de PCB van het toetsenbord zouden komen, en losse pootjes geprutst die aan de Pro Micro's gefabriekt zouden worden, zodat ik die later makkelijk weer uit het toetsenbord zou kunnen trekken. Om redenen.

Voor dat soldeerwerkje had ik de pootjes door de microcontrollers heen in de sockets geprikt, en daarna aan de Pro Micro's vastgesoldeerd. En, zo bleek later, omdat zwaartekracht en soldeer nou eenmaal doen wat zwaartekracht en soldeer doen, ook aan de sockets zelf. Oeps.

Ik had de keuze: óf accepteren dat die sockets nu deel uitmaken van de microcontrollers, en dat ik die dus toch niet zou kunnen verwisselen of vervangen, óf me in het avontuur storten dat "desolderen" heet, en waarvan ik intussen meerdere video's en afbeeldingen had gezien van de slachtpartij die dat soms met zich meebracht — tot en met gesloopte electronica aan toe.

Ik koos voor het desolderen, natuurlijk. In het ergste geval zou ik opnieuw Pro Micro's moeten bestellen van een paar euro per stuk, maar hoe dan ook zou ik Een Ervaring Opdoen.

Na een paar uur zo rustig mogelijk te werk gaan, 20 centimeter desoldeerdraad en twee kleine brandblaartjes op mijn duim, is het resultaat absoluut bruikbaar te noemen, en zijn in ieder geval de contactjes voor de rijen en kolommen switches nog intact. Dat viel me absoluut niet tegen.

En nu wachten maar

De switches zijn onderweg en zullen met een weekje ongeveer wel een keer landen, de bouwkit zal iets langer op zich laten wachten. In de tussentijd kan ik dan vast de benodigde hoeveelheid switches van een klein vetje voorzien en mezelf geestelijk voorbereiden op het priegelige soldeerwerk dat in het verschiet ligt.

Ik kijk ernaar uit!